Foto-relacja: Przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i statku Dragon CRS-18 (26.07.2019)

Kończący się drugi i ostatni okres widoczności Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w sezonie białych nocy będący jednocześnie okresem związanym z 50. rocznicą lądowania człowieka na Srebrnym Globie zapamiętam jako nadzwyczaj emocjonujący i kto wie czy nie najlepszy. Nigdy dotąd (a przynajmniej nie potrafię teraz wygrzebać w pamięci) w ramach tego samego okresu dostrzegalnych przelotów ISS nie udało mi się przeprowadzić obserwacji aż dwóch statków towarzyszących ISS. Po sobotnim przelocie załogowego Sojuza MS-13 w dokładnie pół wieku po "małym kroku człowieka" na Księżycu przyszła kolej na należący do SpaceX transportowy statek kosmiczny Dragon.

Tym razem nie wychodziłem w teren, a skupiłem się na balkonie, wygodnie rozstawiając minimum sprzętu i w napięciu oczekując na pojawienie się dwóch ruchomych iskierek pośród migoczących gwiazd, coraz liczniejszych na coraz ciemniejszym niebie, które już coraz wyraźniej oddala się wyglądem od barw serwowanych nam w okolicach przesilenia letniego.

Około godz. 22:57 CEST rozpoczął się pierwszy widoczny w całej Polsce przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, mający miejsce na około 17 godzin przed planowanym przechwyceniem statku Dragon i następnie jego przyłączeniem do jednego z portów cumowniczych na ISS. Stacja w tym przelocie osiągnęła jasność -3,2 mag. na północy Polski i ponad -3,5 mag. w głębi kraju. Wraz gdy ISS gasła już na południowym wschodzie wlatując w strefę nocy orbitalnej na południowym zachodzie ukazał się podążający około półtorej minuty później Dragon. Zmierzając niemal identyczną już trajektorią na tle gwiazd co ISS, transportowy statek wystrzelony przez przez SpaceX 23 godziny wcześniej przeciął niebo nad Polską stając się wyraźniejszym obiektem w porównaniu do ➨ zrelacjonowanego przelotu Sojuza MS-13 z trójką załogantów w sobotę 50. rocznicy lądowania Apollo 11.

Przy całkowicie czystym niebie pozbawionym wszelkiego zachmurzenia widok był niesamowity, tym bardziej, że Dragony same z siebie posiadają wyższą jasność względem Sojuzów. Podczas misji CRS-9 i ➨ przelotu z 20 lipca 2016 roku Dragona udało mi się jeszcze zarejestrować przy znacznie rozjaśnionym niebie na około godzinę przed wschodem Słońca, gdy większość gwiazd była już niewidoczna, więc minionej nocy przy znacznie ciemniejszym niebie efekt musiał okazać się jeszcze lepszy. W obserwacji minionego wieczoru szacowałem jasność Dragona na około 2 mag., co pozwoliło również na zdjęciach zarejestrować tor lotu wyraźnie jaśniejszy, niż  przypadku rosyjskiego statku sprzed tygodnia. W zamian za wyższą jasność statku trzeba się było pogodzić z faktem większego dystansu między obiektami. Nie był to przelot równoczesny - mimo, że rzeczywista odległość między Stacją a Dragonem zmniejszyła się na tyle, że oba obiekty w tym samym czasie przebywały nad horyzontem, to jednak gdy Dragon zaczynał jaśnieć, ISS już gasła wchodząc w cień i kończąc przelot.

Poniżej 8 kolejno wykonywanych kadrów jeden za drugim: kadry 1-4 z ISS, na kadrze 5 gdy ISS gaśnie wyłania już się Dragon i kadry 6-8 z samym Dragonem. Wszystkie zdjęcia na ogniskowej 14 mm przy ISO800 i F3.5 z ekspozycją 15 sekund. Na koniec animacja i stack dwóch kadrów w okolicach górowania każdego z obiektów.

Animacja przelotu ISS i Dragona. 

Stack zdjęć wykonanych podczas górowania ISS i podążającego później za nią Dragona.

Pierwszy raz w ramach jednego okresu udało się schwytać dwa statki. O ile dwa ostatnie zaćmienia Księżyca wypadły w moim przypadku kiepsko, by nie rzec fatalnie, o tyle aktualna końcówka lipca przynosi odrabianie start w postaci sukcesów przy emocjonujących obserwacjach statków towarzyszących Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Te ekscytujące polowania na tak ulotne wydarzenia chyba nie mają prawa się znudzić, dlatego tym bardziej smutno się robi, gdy sobie człowiek uświadomi, że sezon białych nocy jest już na finiszu, a kolejne okresy widoczności ISS powrócą już do standardowych cech, które odczuwamy za każdym razem między wrześniem a kwietniem, czyli niższą częstotliwość przelotów, nieco niższą jasność i krótszą rozpiętość czasową ograniczoną zwykle do około 2,5 tygodnia. Ten kończący się okres przelotów Międzynarodowej Stacji Kosmicznej powiązany z 50. rocznicą lądowania człowieka na Księżycu zamykam z najbardziej udanym jak dotąd rezultatem, ciesząc się jednocześnie z sukcesu, którym zdążyli już się podzielić liczni czytelnicy!

  f    t   Bądź na bieżąco z tekstami, zjawiskami astronomicznymi, alarmami zorzowymi i wszystkim co ważne dla amatora astronomii - dołącz do stałych czytelników bloga na Facebooku, obserwuj blog na Twitterze bądź zapisz się do subskrybentów kwartalnego Newslettera.