Druga obserwacja komety (16.03.13)

Druga obserwacja komety C/2011 L4 (PanSTARRS) przeprowadzona. Dzisiejszego wieczoru panowały o wiele korzystniejsze warunki pogodowe niż w ubiegłą środę, toteż czas na krótkie podsumowanie warunków widoczności i tego, co udało się dzisiaj zobaczyć.

Do obserwacji jak poprzednim razem użyto: gałki oczne, sztuk 4 (suma łączna = 2 obserwatorów), lornetki - lidletki 10x50 sztuk 2 (po jednej na człowieka, aby nie doszło do kłótni i przepychanki o to, kto teraz patrzy na naszą marcową bohaterkę).

Gotowość do obserwacji nastąpiła o godz. 17:20 UT (18:20 CET), zachód Słońca nastąpił dokładnie 30 minut szybciej. Rozpoczęło się polowanie z lornetką w momencie zmierzchu cywilnego (dla naszego miasta Słońce było właśnie 6 stopni pod linią horyzontu). Tradycyjnie przybrałem na polu pół-śmieszną pozycję jakbym miał załatwiać przez spodnie swoją grubszą potrzebę, ale to tylko po to, by można było oprzeć łokcie o kolana i tym samym sprawić, by obraz z przyłożonej non stop do oczu lornetki praktycznie nie drgał. Polowanie: pionowo lornetką po niebie - powoooooooli do góry, kawałek w prawo i wooooolno w dół do horyzontu. Kawałek w prawo i powooooli do góry... I zamajaczyła! Dopiero kwadrans później, o godz. 18:35 udało się zlokalizować kometę przez lornetkę (elewacja 10,4 stopnia), po powolnym, skrupulatnym przeczesywaniu zachodniego nieba kawałek po kawałku. Choć niebo nie ściemniało jeszcze tak, jakbyśmy tego oczekiwali, to już w tym momencie obraz obiektu był zauważalnie korzystniejszy niż 13 marca. Przez kolejne 10 minut kometę mogliśmy dostrzec tylko lornetką. Po godz. 18:46 zaczęło się najlepsze, pomimo zmniejszającej się elewacji i coraz bliższego horyzontu.

Niebo ściemniało, Słońce już 9 stopni pod horyzontem... a głowa komety po raz pierwszy ukazała nam się bez sprzętu optycznego! I to przy elewacji 8,2 stopnia. Dla nieuzbrojonych oczu prezentowała się jako nieco rozmyta gwiazda o lekko pomarańczowym  zabarwieniu, z widocznym lekkim pojaśnieniem na godzinę 11 od głowy. Nie wiem, na ile to pojaśnienie było warkoczem, a na ile moją autosugestią. Od godz. 19:00 (elewacja 6,4 st.) nikt z nas nie miał wątpliwości, że widzi podłużny kształt, rozciągający się prawie pionowo. To już nie był punkt, zdecydowanie widoczne pojaśnienie w miejscu warkocza.

W tych momentach obserwacja przez lornetkę dostarczyła o niebo lepszego widoku niż poprzednim razem. Po dobrym ustawieniu ostrości, głowa komety przybrała wręcz niemal punktowy wygląd, z wyraźnie białym kolorem. Niebo było już dość ciemne, a widok przez lornetkę był porównywalny z wieloma zdjęciami komety ze średnich ogniskowych. Wyraźny warkocz, o długości około 0,3 stopnia, na już dobrze kontrastującym ciemniejszym niebie. Przez ten wyraźny obraz komety w lornetce, można było odnieść wrażenie, że przybrała ona jeszcze na jasności od środy, ale to oczywiście fizycznie niemożliwe, a spowodowane jedynie tym, że zapanowały o wiele lepsze warunki obserwacyjne i pogodowe - elewacja wzrosła a chmury całkowicie zanikły. Pogoda chyba idealna. Wspaniały widok!

O godz. 19:14 kometa chowała się już za grubymi obłokami z dymów z kominów osiedlowych domów, jej elewacja spadała do mniej niż 4 stopni, obserwacje zakończyliśmy. Jeśli pogoda się utrzyma, a wszystko na to wskazuje, jutro kolejna próba. W fotografowaniu bez rewelacji, ale dokumentacja jest.