Czwartek i piątek na Pomorzu obfitowały w chmury - na szczęście głównie w dzień. Przez oba wieczory można było stać się świadkiem niecodziennego złączenia młodziutkiego Księżyca, z najjaśniejszą z planet Wenus, słabnącym już Merkurym, a w piątek również i Plejadami.
Pogoda tym razem dopisała, nie mogę powiedzieć że nie. Nie dopisały zaś do końca moje umiejętności w ręcznym prowadzeniu montażu. Cosik jednak się załapało, a piątkowa koniunkcja oglądana gołym okiem nie wymagała od nikogo komentarza. 6. astrospotkanie toczyło się w towarzystwie pięknego złączenia!
Pierwsza fotografia to czwartkowe złączenie Wenus i Księżyca będącego około 31 godzin po nowiu. Z początku był ledwie zauważalny gołym okiem - w jego odnalezieniu pomogła lornetka. Wraz z upływem czasu, widoczność jednak zdecydowanie się polepszała.
ISO100, eksp. 4 sekundy, F7.0, montaż EQ3-2.
Drugie zdjęcie to zbliżenie na sam sierp Księżyca. Wykonane w czwartek około godziny 20:10.
ISO400, eksp. 3 sekundy, F7.0, EQ3-2.
W piątek największe nadzieje na sfotografowanie pobliskich Plejad. Można powiedzieć, że połów udany w połowie (ryba uciekła, ale pół robaka na wędce zostało:D). Nie mogę skarżyć się na pogodę, a jedynie ubolewać nad jeszcze małą umiejętnością ręcznego śledzenia obiektu. Pomimo, że zdjęcie naświetlałem tylko 20 sekund, już to wystarczyło aby gwiazdki się rozjechały. Dobrze uwidoczniło się za to popielate światło Księżyca, będącego dwie doby po nowiu. Wenus upiększyła pokaz.
Merkury niziutko na niebie - niewidoczny w kadrze. Pomimo "pojechanego" zdjęcia, na start jestem zadowolony.
Olymp.E420, eksp. 20 sek. F.7.0, ogniskowa 46 mm, EQ3-2.
6. spotkanie obserwacyjne zaliczone pod znakiem pięknego zjawiska. Niebawem postaramy się spotkać kolejny raz aby popatrzeć na powierzchnię Księżyca i Saturna. Jeżeli dopisze pogoda spotkamy się w połowie tygodnia. Tymczasem wielkie dzięki za wspólne obserwacje koniunkcji;)
Hermoso! Un abrazo
OdpowiedzUsuńMuchas gracias!;)
OdpowiedzUsuń