Kometa C/2020 F3 (NEOWISE) - obserwacja z 14/15.07.2020 r. - foto-relacja

W noc tegorocznej opozycji Jowisza, który pięknie świecił na południowo-wschodniej części nieba kolejny raz czas i okoliczności pozwoliły na poważniejsze spotkanie z tytułową bohaterką. Warunki pogodowe były najlepsze z dotychczasowych prób obserwacji tej komety, a w połączeniu z jej wyraźnie rosnącą elewacją i przejściem na ciemniejsze tło nieba wrażenia z tej obserwacji stały się całkowicie odmienne od pierwszego spotkania z C/2020 F3 (NEOWISE).

Warunki miejskie. Początek obserwacji nastąpił po godz. 22:00 CEST. Mimo, że kometa nie przebywa obecnie w towarzystwie żadnej wyraźniejszej gwiazdy, jej odnalezienie lornetką nawet przed nadejściem zmierzchu cywilnego nie stanowiło jakiejkolwiek trudności. Przeczesując powoli niebo między Menkalinenm a Talithą, z którą kometa spotka się na pod koniec tygodnia, wpadła ona w pole widzenia lornetki nadzwyczaj szybko, od razu odsłaniając kawałeczek, około 0,5-stopniowej długości warkocz, przy Słońcu będącym 5 stopni pod horyzontem. Elewacja komety w tym momencie wynosiła 17 stopni, obiekt nie był dostrzegalny gołym okiem.

Kilka chwil później, bliżej 22:30, gdy Słonce schowało się 8,5 stopnia pod horyzont, a kometa obniżyła się do 15 stopni, jej widoczność zdawała się poprawiać niczym na przyspieszonym filmie. Nastąpił moment, w którym po raz pierwszy ujrzałem tę kometę nieuzbrojonym okiem, jako gwiazdopodobny punkt z krótkim warkoczem długości 0,5 stopnia, mniej więcej na podobieństwo widoku lornetkowego sprzed kwadransa.

Kometa C/2020 F3 (NEOWISE) sfotografowana 14.07.2020 r. w szerokim kadrze + crop na kometę. GX800K, f/4.5, ISO 3200, eksp. 4 sek. Kilka stopni pod kometą zaczynały się zbierać kolejne w tym sezonie obłoki srebrzyste. Crop po prawej oddaje z grubsza wygląd komety gołym okiem w miejscu obserwacji.

Z każdą minutą, mimo obniżającej się elewacji, za sprawą ciemniejącego nieba kometa stawała się widoczna gołym okiem coraz wyraźniej i około 23:00 obserwowany gołym okiem warkocz oceniając kciukiem, rysował się już na co najmniej 2 stopniach długości. W lornetce miałem wrażenie, że nie mieszczę go w całości w polu widzenia - najjaśniejsze fragmenty tuż za głową były widoczne wspaniale, z charakterystyczną ciemną przerwą w centralnej jego części zdającą dzielić warkocz pyłowy na dwie bliźniacze struktury. Nisko nad południowym zachodem zaczynały się zbierać obłoki srebrzyste - cieszyłem się, że tym razem kometa jest znacznie wyżej, bo inaczej mogły one znów rzutować na jej gorsze postrzeganie. Nie sądziłem, że kiedykolwiek będę się cieszył, że NLC są słabe i bardzo nisko, ale dzięki temu widoczność C/2020 F3 (NEOWISE) była - jak na warunki miejskie - znakomita.

W obserwacji i fotografii wykorzystałem także refraktorem 80/400. W nim kometa zaprezentowała się jeszcze piękniej, z wyraźnie skupionym, jasnym gwiazdopodobnym jądrem otoczonym mglistą żółtawą komą, za jaką ciągnął się warkocz nie mieszczący się w polu widzenia przy 16-krotnym powiększeniu. Jednocześnie muszę odnotować, że w żadnym sprzęcie nie zaobserwowałem warkocza gazowego, który od kilku dni rejestrowany jest z dobrych miejsc obserwacyjnych bez użycia teleskopów.

Kometa C/2020 F3 (NEOWISE) sfotografowana 14.07.2020 r. SW800/400+GX800K (ekwiwalent ogniskowej 800 mm + crop na kometę), ISO 3200, ekspozycje po 1,6 sek. (pierwszy pełny kadr 1 sek.); ostatni ISO 1600 + W/B w dwóch wersjach dla uwypuklenia pociemnienia w centralnej części warkocza tuż za głową komety.

Subskrybuj nowe treści także poprzez kanał Polskiego AstroBlogera na YouTube

Fotograficznie C/2020 F3 (NEOWISE) stała się teraz największym prezentem, jakiego mogliby oczekiwać amatorzy mojego pokroju - mający na co dzień paskudne warunki obserwacyjne i chcący ustrzelić na pamiątkę kometę możliwie niewielkim nakładem sprzętowym tak by nie trzeba się domyślać, że jest to kometa. Bo co by nie mówić - komety, które dają tak małe wymagania sprzętowe, by zaledwie 1-2 sekundowe ekspozycje bez konieczności dokładnego zautomatyzowanego śledzenia wystarczały do zarejestrowania nie tylko pewnej części warkocza, ale nawet takich drobnych cech jak jego niejednorodność tuż za głową - i mało tego: gdy można tego dokonać w warunkach typowo miejskich - są naprawdę rarytasem.

Stack 10x1,6 sek+crop.

Parę wniosków. Po pierwsze - w tym momencie jestem już skory przyznać po własnej praktyce, że wiosenna ➨ C/2011 L4 (PanSTARRS) z marca i kwietnia 2013 roku nie ma startu do obecnej wakacyjnej komety. Dzisiejsza bohaterka jest po stokroć piękniejsza w obserwacji wizualnej - to subiektywne odczucie, ale tak to widzę. Po drugie, w mojej ocenie jasność komety nadal nie spadła poniżej 2 mag. (szacuję ją bardziej na 1,5 mag.) - obserwacje zakończyłem około północy i wracając do domu mijałem jedną latarnię za drugą idąc typowo miejską ulicą mając oczy kompletnie już nieprzystosowane do ciemności - tymczasem z dostrzeganiem komety gołym okiem nadal nie było najmniejszego problemu. Mimo rażącego zaświetlenia i warunków typowo miejskich, wiedząc gdzie patrzeć C/2020 F3 (NEOWISE) cały czas pozostawała w zasięgu nieuzbrojonego oka przez drogę powrotną do domu, rysując do tego wąski warkocz ciągnący się za głową przez około 2 stopnie długości. Nie dziwi mnie przy tym, że w warunkach doskonałego nieba pozamiejskiego długość warkocza oceniana jest już na ponad 7 stopni wraz z koniecznością stosowania lornetek jeszcze mniejszych od 10x50 by zmieścić go w całości w polu widzenia. Po trzecie, mimo pewnego wytracania blasku, który siłą rzeczy musi następować jako, że wpływ Słońca na kometę jest malejący a od peryhelium oddala nas każda kolejna doba, ubytek jasności jeszcze długo nie powinien być odczuwalny za sprawą nakładających się na siebie dwóch czynników - nadchodzącego dopiero perygeum, gdy kometa znajdzie się najbliżej Ziemi 23 lipca, jak i jej przejściem na ciemne niebo i widocznością całonocną na coraz przyzwoitszej wysokości. Przypomnę, że na czas połowy lipca najkorzystniejsza ➨ prognoza zakładała jasność obiektu na około 3-4 mag., około 4,5 mag. na czas perygeum i kres widoczności gołym okiem (około 6 mag.) na przełomie lipca i sierpnia, tymczasem na tydzień przed perygeum niemal wszyscy obserwatorzy zgadzają się co do oceny blasku w okolicach 1,5 do 2 mag., o około dwie wielkości gwiazdowe jaśniejszym, niż najkorzystniejsza prognoza zakładała. 

To była najbardziej emocjonująca noc w roku, wszystko inne co widziałem na niebie w tym roku się chowa - może za wyjątkiem pierścieniowej fazy ➨ Wenus 30 godzin przed dolną koniunkcją. Widok kończący obserwacje - kometa z dostrzegalnym warkoczem, nadal wyraźnie ponad 10 stopni nad horyzontem i jednocześnie kilka stopni ponad kolejną falą obłoków srebrzystych, jakie nadciągały nad Polskę to był widok niczym z jakichś marzeń sennych miłośnika astronomii, widok trudny do uwierzenia. Jak napisał jeden z czytelników i z czym się w zupełności zgadzam - w kategorii wydarzenie roku mamy pozamiatane. A przynajmniej na ten moment - wszak pamiętajmy, że jeszcze 4 miesiące wstecz o istnieniu tej komety nawet nie wiedzieliśmy, tymczasem do końca roku nadal kupa czasu i kto wie z czym jeszcze przyjdzie nam się zetknąć w kategorii zjawisk nieprzewidywalnych. Myślę, że za sprawą wakacyjnej komety C/2020 F3 (NEOWISE) wszyscy, którzy niechętnie znoszą dorocznie sezon białych nocy - przynajmniej tegoroczny ich sezon wspominać będą z rzewnym utęsknieniem.

Poprzednie:
Pierwsza obserwacja komety C/2020 F3 (NEOWISE) 08.07.2020 r.

Sytuacja na bieżąco:
Kometa C/2020 F3 (NEOWISE) - bieżące aktualizacje

  f    t   Bądź na bieżąco z tekstami, zjawiskami astronomicznymi, alarmami zorzowymi i wszystkim co ważne dla amatora astronomii - dołącz do stałych czytelników bloga na Facebooku, obserwuj blog na Twitterze bądź zapisz się do subskrybentów kwartalnego Newslettera.